John Lockes ‘Cupid and Death’ 

Een verborgen parel van de Engelse barok

Op een nacht logeren Cupido en de Dood in dezelfde herberg. Terwijl ze slapen, verwisselt de kamerheer hun pijlen... waarna de chaos compleet is. De Natuur ziet met afschuw hoe jonge geliefden levenloos neervallen, grijsaards verliefd worden en gezworen vijanden elkaar omhelzen op het slagveld. Alleen Mercurius kan de natuurlijke orde finaal herstellen. 

Het verhaal klinkt frivool, maar werd geschreven in een tijdperk dat niet als dusdanig bekend staat. In 1642, bij het begin van de Engelse burgeroorlog, werden de theaters gesloten, waarna Oliver Cromwell, de nieuwe machthebber, zijn puriteins regime installeerde. Dat Cupid and Death uitgerekend in die periode het licht zag, lijkt wel een wonder. Het is meteen ook de enige masque van vóór de Restauratie waarvan zowel het libretto als de partituur bewaard bleef. 

Wie waren de componisten, Matthew Locke en Christopher Gibbons, en wat was hun relatie tot de librettist James Shirley? Wat bezielde Cromwell om deze masque in 1653 te laten uitvoeren? En wat is dat eigenlijk, zo’n ‘masque’? Laat je inwijden in het mysterie van Cupid and Death door dramaturge Katherina Lindekens. Literatuurhistoricus Guido Latré schetst de historische en literaire context rond dit merkwaardig werk.